بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الطُّورِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز؛ سوگند به (كوه) طور،

وَ كِتابٍ مَسْطُورٍ

و به كتاب نوشته شده،

فِي رَقٍّ مَنْشُورٍ

در صفحه‌اى گشوده،

وَ الْبَيْتِ الْمَعْمُورِ

و به خانه آباد،

وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ

و به سقف برافراشته،

وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ

و به درياى (پر و) بر افروخته،

إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ

قطعا عذاب پروردگارت واقع شدنى است!

ما لَهُ مِنْ دافِعٍ

هيچ دفع كننده براى آن نيست!

يَوْمَ تَمُورُ السَّماءُ مَوْراً

در روزى كه آسمان بطور كامل بچرخد،

وَ تَسِيرُ الْجِبالُ سَيْراً

و كوه‌ها بطور كامل روان مى‌شوند!

فَوَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِلْمُكَذِّبِينَ

در آن روز واى بر تكذيب كنندگان!

الَّذِينَ هُمْ فِي خَوْضٍ يَلْعَبُونَ

(همان) كسانى كه آنان در (باطل) فرو رفته، بازى مى‌كنند.

يَوْمَ يُدَعُّونَ إِليٰ نارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى كه به سوى آتش جهنم به سختى كاملا رانده مى‌شوند.

هذِهِ النَّارُ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ

(به آنان گفته مى‌شود:) اين آتشى است كه همواره آن را دروغ مى‌انگاشتيد!

أَ فَسِحْرٌ هٰذا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ

و آيا اين سحر است يا شما نمى‌بينيد؟!

اصْلَوْها فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَواءٌ عَلَيْكُمْ إِنَّما تُجْزَوْنَ ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

بدان (دوزخ) وارد شويد (و بسوزيد)! و شكيبا باشيد يا شكيبا نباشيد، براى شما يكسان است؛ كه فقط به آنچه همواره انجام مى‌داديد مجازات خواهيد شد!

إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَعِيمٍ

در حقيقت پارسايان (خود نگهدار) در بوستان‌ها (ى بهشتى) و نعمت‌هاى فراوان هستند؛

فاكِهِينَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحِيمِ

در حالى كه به آنچه پروردگارشان به آنان داده، شادمانند؛ و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است.

كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

(به آنها گفته مى‌شود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ بخاطر آنچه همواره انجام مى‌داديد.

مُتَّكِئِينَ عَليٰ سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَ زَوَّجْناهُمْ بِحُورٍ عِينٍ

در حالى كه بر تخت‌هاى صف كشيده تكيه كرده‌اند، و حوريانى فراخ چشم (و همسرانى سپيد چشم) را به ازدواج آنان در آورده‌ايم.

وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُمْ بِإِيمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِما كَسَبَ رَهِينٌ

و كسانى كه ايمان آوردند و نسل آنان در ايمان از آنان پيروى كردند، نسلشان را به آنان ملحق سازيم؛ و از (پاداش) كارشان هيچ چيز نمى‌كاهيم؛ و هر انسانى در گرو دستاورد (خويش) است.

وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ

و با ميوه و گوشت از آنچه ميل دارند آنان را مدد مى‌رسانيم.

يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ

در آن (بهشت) در مورد جام [پر از شراب‌] كه نه در آن بيهودگى است و نه گناه، كشمكش مى‌كنند.

وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ

و جوان پسرانى كه براى آنان است، بر (گرد) ايشان مى‌چرخند، چنان كه گويى آنان مرواريد پنهان (در صدف) ند.

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

و برخى آنان به برخى [ديگر] روكرده در حالى كه از يكديگر مى‌پرسند؛

قالُوا إِنَّا كُنَّا قَبْلُ فِي أَهْلِنا مُشْفِقِينَ

گويند:« در واقع ما پيش (از اين) در خانواده‌مان بيمناك بوديم!

فَمَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا وَ وَقانا عَذابَ السَّمُومِ

و خدا بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سوزان حفظ كرد.

إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ

در حقيقت ما پيش از (اين)، او را مى‌خوانديم (و مى‌پرستيديم، چرا) كه فقط او نيكوكار [و] مهرورز است »

فَذَكِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِكاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ

پس تذكر ده، كه تو به نعمت (و لطف) پروردگارت، پيشگو و ديوانه نيستى،

أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ

بلكه مى‌گويند:« شاعرى است كه (حادثه) مرگ مشكوكى را براى او انتظار مى‌كشيم! »

قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِينَ

بگو:« انتظار بكشيد كه من (نيز) با شما از منتظرانم! »

أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهٰذا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طاغُونَ

يا عقل‌هايشان آنان را به اين فرمان مى‌دهد، يا آنان گروهى طغيانگرند؟!

أَمْ يَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا يُؤْمِنُونَ

يا مى‌گويند:« آن (قرآن) را فرا بافته است؟! »بلكه ايمان نمى‌آورند.

فَلْيَأْتُوا بِحَدِيثٍ مِثْلِهِ إِنْ كانُوا صادِقِينَ

پس اگر راست گويند، سخنى همانند آن (قرآن) بياورند!

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخالِقُونَ

يا از هيچ چيز آفريده شده‌اند، يا آنان آفريننده‌اند؟!

أَمْ خَلَقُوا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بَلْ لا يُوقِنُونَ

يا آسمان‌ها و زمين را آفريده‌اند؟! بلكه يقين ندارند.

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزائِنُ رَبِّكَ أَمْ هُمُ الْمُصَيْطِرُونَ

يا منابع پروردگارت نزد آنهاست، يا آنان سيطره دارند؟!

أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ يَسْتَمِعُونَ فِيهِ فَلْيَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطانٍ مُبِينٍ

يا براى آنان نردبانى است كه با آن (اسرار را) مى‌شنوند؟! پس بايد شنونده آنان دليلى آشكار آورد!

أَمْ لَهُ الْبَناتُ وَ لَكُمُ الْبَنُونَ

يا فقط براى او دختران است. و پسران فقط براى شماست؟!

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

يا از آنان پاداشى مى‌طلبى پس آنان از زيان (آن) گرانبارند؟!

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ

يا (اسرار) نهان فقط نزد آنان است، پس آنان (از آنجا) مى‌نويسند؟!

أَمْ يُرِيدُونَ كَيْداً فَالَّذِينَ كَفَرُوا هُمُ الْمَكِيدُونَ

يا نيرنگى (درباره تو) مى‌خواهند؟! و [لى‌] فقط كسانى كه كفر ورزيدند نيرنگ زده شده‌اند!

أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ

يا براى آنان معبودى غير از خداست؟! منزه است خدا از آنچه شريك (او) قرار مى‌دهند!

وَ إِنْ يَرَوْا كِسْفاً مِنَ السَّماءِ ساقِطاً يَقُولُوا سَحابٌ مَرْكُومٌ

و اگر ببينند قطعه‌اى از آسمان مى‌افتد، مى‌گويند:« (اين) ابرى متراكم است! »

فَذَرْهُمْ حَتَّي يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ

پس رهايشان كن، تا اينكه روزشان را كه در آن (روز) مدهوش مى‌شوند (و مى‌ميرند) ملاقات كنند!

يَوْمَ لا يُغْنِي عَنْهُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئاً وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ

روزى كه نيرنگشان هيچ چيز را از آنان دفع نمى‌كند، و آنان يارى نمى‌شوند.

وَ إِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا عَذاباً دُونَ ذٰلِكَ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ

و در حقيقت براى كسانى كه ستم كردند، عذابى غير از آن (عذاب، دردنيا) است، و ليكن بيشترشان نمى‌دانند.

وَ اصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ فَإِنَّكَ بِأَعْيُنِنا وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ حِينَ تَقُومُ

و براى (ابلاغ) حكم پروردگارت شكيبا باش، چرا كه تو زير نظر مايى، و هنگامى كه بر مى‌خيزى، با ستايش پروردگارت تسبيح گوى.

وَ مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ وَ إِدْبارَ النُّجُومِ

و بخشى از شب (را بپاخيز)، و اورا تسبيح گوى، و از پى ستارگان (نيز تسبيح گوى).